Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Καλή (Συγ)χώνευση!

παιδεία, η: 1. πνευματική και ηθική αγωγή, μόρφωση || 2. η εκπαίδευση, το εκπαιδευτικό σύστημα.

  Αυτό το ΔΗΜΟΣΙΟ δικαίωμα προσπαθεί εδώ και δεκαετίες με μεγάλη επιτυχία το πολιτικό σύστημα να ξεχαρβαλώσει, με τη πρόφαση την εξέλιξη και τη βελτίωσή της. Τώρα θα μου πεις, αυτούς όλους ποιος τους ψήφισε ξανά και ξανά; Οι έλληνες πολίτες βέβαια, αλλά ΟΧΙ με αυτό το σκεπτικό. Τεσπα, αυτή όλη η εμετική εποικοδομητική προσπάθεια έχει κουράσει όλο τον κόσμο και προπαντώς τους ίδιους τους μαθητές. Για να καταλάβεις, είμαι μαθητής στη δευτέρα λυκείου και έχω ζήσει στο πετσί μου τουλάχιστον 2 μεταρρυθμίσεις που έγιναν για το καλό μου πάντα. Σήμερα, εν έτει 2011 το ΠΑ.ΣΟ.Κ μοναχό του (γιατί οι άλλοι δεν συζητούν καν) θέλει πάλι να μας πηδήξει αναβαθμίσει χωρίς να το θέλουμε.
  Για να τα πάρουμε από την αρχή, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μοιάζει σε πολλά σημεία με εστιατόριο που επισκέπτεται ο Μποτρίνι (ναι, αυτός ο γαμάω και δέρνω τύπος), είναι δηλαδή ΨΙΛΟμπάχαλο. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Αρχικά, το πρόγραμμα όπως είναι διαμορφωμένο είναι τελείως λάθος αφού στρέφει το μαθητή μόνο σε λίγα μαθήματα που τον ενδιαφέρουν και ταυτόχρονα υποβαθμίζει πολλά μαθήματα σε δευτερεύοντα και μη. Επιπλέον, δεν διαθέτει στο μαθητή όλα τα απαραίτητα υλικοτεχνικά μέσα για να κατανοεί το μάθημα και να μη μένει σε πασαλείμματα, όπως παραδείγματος χάρη εξοπλισμένα εργαστήρια, προτζέκτορες και άλλες ''πολυτέλειες'' για ένα κράτος που επιδοτεί τα πολιτικά κόμματα για το πρώτο τρίμηνο του 2011 με 13,5 εκατομμύρια ευρώ... Αντί λοιπόν να επενδύσει στην παιδεία, επιλέγει ΑΚΡΩΣ συνειδητά να μη διορίζει το απαραίτητο προσωπικό, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να υπολειτουργεί το ελληνικό σχολείο μέχρι το Νοέμβρη κάθε σχολικού έτους. Τέλος, οι μαθητές και τα υπόλοιπα ''ανώριμα ανήλικα'' δεν υπολογίζονται από κανέναν μέχρι να έρθει η ώρα να διοργανωθεί καμιά επίσκεψη υπουργού και λοιπών αυλικών για τον καθιερωμένο αγιασμό στις αρχές κάθε χρόνου, στο οποίο όλως τυχαίως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
  Εξαιτίας όλων αυτών των αμελητέων προβλημάτων τα οποία πολλάκις έχουν λυθεί από τα προηγούμενα και το τωρινό υπουργείο και κάτι κακοήθεις σαν και εμένα δεν το έχουν καταλάβει, το Υπουργείο Παιδείας (;), Δια Βίου Μάθησης (;) και Θρησκευμάτων (εντάξει, μια εικόνα του Χριστού υπάρχει σε κάθε τάξη για καλό Φενγκ Σούι) θεώρησε σκόπιμο να μας συγχωνεύσει κιόλας. Γιατί σου λέει, όλα αυτά τα χιλιάδες σχολεία αφού λειτουργούν ήδη ΤΟΣΟ καλά, αν τα ένώσω ανά δυο θα είναι πολύ περισσότερο ΥΠΕΡΟΥΑΟΥΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ!!! (Εδώ γελάμε...). Εννοείται πως πάλι κανείς δεν ερωτάται για το αν συμφωνεί ή όχι, αφού δεν έχει νόημα η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης όταν χρειάζονται τόσα πολλά χρήματα για κάτι κτήρια που λέγονται σχολεία και τα οποία απορώ γιατί υπάρχουν. 
  ΌΧΙ, λάθος κάνω. Η υπουργός το είπε ξεκάθαρα με αυτή την τόσο ξύλινη ωραία γλώσσα της, ότι δεν γίνεται για λόγους οικονομίας (άντε καλέ), αλλά για να παραμορφωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα. Καταλαβαίνεις ότι για άλλη μια φορά:
α) Θα καταργηθούν τα φροντιστήρια,
β) Οι μαθητές θα γυρίζουν σπίτι έχοντας διαβάσει, χορέψει, τραγουδήσει, ζωγραφίσει και 
γ) Όλοι θα είναι ευτυχισμένοι σε σχολεία ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΑ!

  Σοβαρά τώρα, αυτοί που σκέφτονται αυτά τα τερατουργήματα είναι το λιγότερο παρανοϊκοί για πολλούς και διάφορους λόγους. Και αυτό γιατί τα κριτήρια είναι άγνωστα σε όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο ακόμα και σήμερα όταν το Σεπτέμβρη θα πρέπει να πάμε όλοι στα καινούρια μας ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ σχολεία των τμημάτων με τριάντα μαθητές. Μα πώς κάνω έτσι; Τη δεκαετία του 1960 ήταν 60 οι μαθητές και δεν μίλαγε κανείς... Οι καιροί όμως για όλο τον κόσμο εκτός από το Υπουργείο και την Τροϊκούλα που τους τα υπαγορεύει, έχουν αλλάξει προ πολλού. Γιατί ενώ σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο έχει καταργηθεί δια ροπάλου το κλασσικό μάθημα με το απαρχαιωμένο βιβλίο και εφαρμόζεται η λεγόμενη καραμελίτσα της Διαμαντοπούλου, η διαδραστικότητα, σε εμάς τα ''μεγάλα'' μυαλά σκέφτηκαν να ενώσουν κρτήρια για να είναι καλύτερα. Τι λογική είναι αυτή, δεν ξέρω. Αν πρέπει όντως να γίνει η συγχώνευση, να γίνει αλλά με ΣΟΒΑΡΑ κριτήρια και πάνω από όλα υπευθυνότητα. Λαμβάνοντας υπόψην όμως όλα τα καλά που συμβαίνουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα δεν έχω να ελπίζω σε τίποτα... 
  Ποια είναι η λύση σε όλα αυτά; Βεβαίως και όχι οι αφορισμοί και οι γενικεύσεις του στυλ: ''οι συνενώσεις σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν και μεγάλα τμήματα. Σε καμία περίπτωση, όπως είπε, δεν θα ξεπεραστεί ο αριθμός των 30 μαθητών ανά τμήμα.'' όπως βροντοφωνάζει η υπουργός για να γλιτώσει τα γιαούρτια συγχαρίκια πηγαίνοντας κομμωτήριο. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση και οργανωμένος, ώριμος αγώνας από τη μεριά των μαθητών για να ξυπνήσουν λιγάκι οι υπεύθυνοι και να αναλογιστούν τι πρόκειται να κάνουν... (Όχι, δεν έχω γραφτεί στο Ριζοσπάστη ούτε στην ΚΝΕ.) Δεν ξέρω αν αυτό που λέω είναι εφικτό, αλλά τόσα χρόνια που καθόμαστε και κάνουμε καταλήψεις για τις στρογγυλες τυρόπιτες δεν άλλαξε κάτι...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου