Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των 467.940 αφορολόγητων δολλαρίων.


   Σε καθημερινή συνήθεια των απανταχού Ελλήνων έχει πλέον αναχθεί το άκουσμα μίας ακόμα υπόδειξης της Κριστίν Λαγκάρντ για την Ελλάδα, τα οικονομικά της, τον τρόπο ζωής μας. Μια συνήθεια χωρίς την οποία η ζωή μας δεν θα είχε κανένα νόημα, κανένα ενδιαφέρον. Το τελευταίο ήταν προφανώς ειρωνικό, όπως ειρωνικά και απαξιωτικά συνηθίζει να αναφέρεται στην Ελλάδα και τους Έλληνες η πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και παρόλο που μετά από κάθε μπαρούφα που ξεστομίζει επιδίδεται σε μία προσπάθεια μαζέματος των ''ατυχών σχολίων'' της, η κα Λαγκαρντ οπλισμένη με τον υπερβάλλοντα εγωισμό που τη διακρίνει δήλωσε: ''Είμαι βεβαία πως η ελληνική κυβέρνηση θα έχει λαμπρά αριθμητικά στοιχεία να μας παρουσιάσει. Ανυπομονώ να δω τι έχει πράξει τους τελευταίους μήνες για να προσαρμοσθεί στο πρόγραμμα.'' χωρίς να παραλείπει να πει ότι δεν έχει καμία διάθεση να επαναδιαπραγματευθεί το ελληνικό πρόγραμμα. 
   Θεωρητικά πάντα, αυτά που λέει δεν προκαλούν καμία αίσθηση πλεόν καθώς είναι προφανές ότι λόγω θέσης πιστεύει ότι κρατά και το μαστίγιο και το καρότο απέναντι σε κάθε υπόδουλο στο Δ.Ν.Τ λαό. Ωστόσο, τουλάχιστον εγώ δεν θέλω να αποδεχθώ έστω και πνευματικά αυτές τις ωμές παρεμβάσεις που συχνά επιχειρεί έχοντας τη μύτη της πιο ψηλά από το ύψος της για πολλούς λόγους. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο δικαίωμα έχει αποκτήσει πέρα από αυτό που συνεπάγεται η θέση της, ώστε να μιλά απαξιωτικά για έναν ολόκληρο λαό που υποφέρει σήμερα λόγω και της οικονομικής πολιτικής που η κυρία αυτή σχεδιάζει για αυτόν χωρίς αυτόν. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν έχει διάθεση να επαναδιαπραγματευθεί, όταν ο απλός Έλληνας εργαζόμενος έχει υποστεί αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών χωρίς να έχει και αυτός διάθεση. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς αποφασίζει και διατάζει για τα οικονομικά μιας χώρας εξ' αποστάσεως, όταν δεν ζει σε αυτή με μισθό 20.000 ευρώ μεικτά το χρόνο αλλά εισπράττει 467.940 δολλάρια (χωρίς επιδόματα) το χρόνο και μάλιστα όλα ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ.
   Γιατί, εξαιτίας των επιλογών αυτής, του προκατόχου της, των διάφορων οικονομικών επιτελείων και των δικών μας πρόθυμων εθνοσωτήρων μία κοινωνία στερείται στην πλειονότητά της στοιχειωδών αγαθών όπως η εργασία, η υγεία και η παιδεία, αγαθά κεκτημένα εδώ και δεκαετίες τα οποία γκρέμισε και αυτή με το χέρι της εν μία νυκτί. Γιατί χάρη στην πολύτιμη βοήθειά της πάνω από 1.000.000 συνάνθρωποί μου είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι της Ελλάδας. Γιατί λόγω της επιτυχημένης και αλάνθαστης πολιτικής της η οικογένειά μου θα αναγκαστεί να πληρώσει από την τσέπη της 450 ευρώ για 3 δόσεις ενός απαραίτητου εμβολίου για την αδερφή μου χωρίς να ξέρει αν και πότε θα τα πάρει πίσω. Γιατί με τη συνεισφορά της έχει καταφέρει να συγχωνεύσει χωρίς κανένα σχέδιο εκατοντάδες σχολεία, υπηρεσίες και οργανισμούς οι οποίοι κρίθηκαν πλεονάζοντες, καθιστώντας έτσι πολλές φορές πιο δύσκολη τη γεμάτη γραφειοκρατία ζωή όλων. Γιατί χωρίς αυτή δεν θα είχαμε επιτύχει να θεωρείται ο καφές των 3 ευρώ πολυτέλεια ή περιττό έξοδο. 
   Δεν λέω, έχουμε σημαντική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας. Ωστόσο, η θέση που έχει η άξεστη πλούσια ψηλομύτα δεν της επιτρέπει σε καμία περίπτωση να συγκρίνει τα παιδιά της Ελλάδας με αυτά των χωρών της Αφρικής ως περισσότερο πλούσια, να υποδεικνύει τρόπους περιορισμού της σπατάλης σε εργαζόμενους με μειωμένο εισόδημα κατά 30% και πλέον, να μιλά και να αφορίζει συνήθειες του Έλληνα όταν μία εμφάνισή της σχεδιασμένη από γνωστό οίκο μόδας μπορεί να ξεπερνά σε αξία το ετήσιο εισόδημα του. Μπορεί να εργάζεται και να δικαιούται να αμοιφθεί όπως έχει συμφωνήσει, αλλά όταν δεν φορολογείσαι δεν ξέρεις τι είναι να αγωνιάς για το αν θα μπορεσεις να ανταποκριθείς στον καταιγισμό των φόρων που η πολιτική σου συνεπάγεται.
   Ας καταλάβει πλέον και αυτή και όποιος άλλος ειδήμων, ότι το πρόβλημα δεν είναι κατά κύριο λόγο ο απλός Έλληνας εργαζόμενος που έχει στερέψει από χρήμα και διάθεση κάθε είδους συνεισφοράς. Αντίθετα, αυτοί που πρέπει να υποστούν τις όποιες μελλοντικές συνέπειες της κρίσης είναι οι ''κύριοι'' με τους οποίους η ''κυρία'' Λαγκάρντ συνομιλεί, οι οποίοι έχουν κατασπαταλήσει με τον πιο αδιάντροπο τρόπο πακτωλό δημόσιου χρήματος και παρ' όλα αυτά είναι ακόμα στο απυρόβλητο. Πολιτικοί και ειδικοί σύμβουλοι που ΠΟΤΕ δεν εργάστηκαν παίρνοντας βασικό μισθό 500 ευρώ ούτε βιώνουν την ψυχολογική και όχι μόνο βία της ενδεχόμενης μελλοντικής οικονομικής ανέχειας αυτών και των οικογενειών τους.
   Σε μια χώρα που η οικονομία συμπαρασύρει στο πέρασμά της κάθε έκφανση της ζωής όλων και ακόμα και η απόπειρα ονείρου θα τιμωρείται ποινικά, όλες οι αυθόρμητες δηλώσεις παρρησίας της κυρίας Λαγκαρντ είναι αν μη τι άλλο περιττές.