Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Τι μαθαίνει κανείς από την Ιστορία Κατ. της Γ' Λυκείου (μέρος 1ο)

(Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω όσους εδώ και 6 μήνες με διαβάζουν και έχω ξεπεράσει μαζί τους τις 4.900 προβολές σελίδας.) 

   Φτάνοντας αισίως στα μέσα του καλοκαιριού και έχοντας νιώσει στο πετσί μου την καλοκαιρινή προετοιμασία της γ'λυκείου σκέφτηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον να αρχίσω να καταγράφω κάποια πρώτα συμπεράσματα από όσα πρέπει αναγκαστικά να μάθεις αν θες να γράψεις καλά στις Πανελλήνιες. Εδώ θέλω να τονίσω ότι ειδικά η Ιστορία Κατεύθυνσης είναι μακράν από τα πιο ενδιαφέροντα μαθήματα που έχω κάνει ποτέ, τουλάχιστον με τα έως τώρα δεδομένα. Αν προσέξεις καλά τα όσα διδάσκεσαι καταλαβαίνεις ότι αυτό που λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ισχύει απόλυτα. (Αυτά που γράφω με bold είναι αποσπάσματα ακέραια από το βιβλίο.)

  • ''Με τη βιομηχανική επανάσταση, η κυριαρχία του αγροτικού χώρου άρχισε προοδευτικά να υποχωρεί σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, οι οποίες συνοπτικά ονομάστηκαν 'δυτικός κόσμος'. Η Ευρώπη βρισκόταν ήδη ανάμεσα σε αυτές, ενώ η Ελλάδα βάδιζε με ρυθμούς αργούς, 'μεσογειακούς' προς την ίδια κατεύθυνση.'' Συμπέρασμα: Τις περισσότερες φορές η Ελλάδα δεν συμβάδιζε και δεν συμβαδίζει με τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης και όχι μόνο. Επομένως όλα αυτα που απαιτούν να κάνουμε είναι σαφές ότι δεν είναι πάντα εφικτά.
  • ''Στα μεγάλα δημόσια έργα της περιόδου του 19ου αιώνα, σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού προερχόταν από το εξωτερικό ή ήταν πρόσκαιρης, βραχύχρονης απασχόλησης.'' Συμπέρασμα: Δεν είναι σημερινό το θέαμα του να βλέπεις σε ένα δρόμο να σκάβουν 10 πακιστανοί και κανένας έλληνας. Οπότε μην διαμαρτύρεσαι και προσπάθησε να ανακαλύψεις γιατί ενώ πλέον διαθέτουν τεχνογνωσία οι Έλληνες διαιωνίζεται ακόμα αυτή η κατάσταση. 
  • ''Όταν με την επέμβαση των Συμμάχων, ενοποιήθηκε το 1917 η χώρα υπό τον Βενιζέλο, στάθηκε αδύνατο να αναλάβει, χωρίς εξωτερική αρωγή, το κόστος της συμμετοχής στον πόλεμο. Οι Σύμμαχοι προχώρησαν τότε σ' έναν ιδιόμορφο δανεισμό της χώρας, που θα είχε οδυνηρές συνέπειες στο μέλλον. Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ ενέκριναν κατ' αρχήν μεγάλα δάνεια προς την Ελλάδα: 12 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας, 300 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα και 50 εκατομμύρια δολλάρια ΗΠΑ.'' Συμπέρασμα: Σου θυμίζει κάτι; Πριν από 94 χρόνια συνέβη αυτό που συμβαίνει και σήμερα. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να δανειστεί υπέρογκα ποσά για να ανταπεξέλθει με ανταλλάγματα βέβαια. Να αναφέρω για όποιον δεν το ξέρει ότι μόλις επανήλθε στην εξουσία ο Βασιλιάς που ήταν ανεπιθύμητος στους Συμμάχους, οι Σύμμαχοι ζήτησαν πίσω τα λεφτά τους. Άρα κανείς ξένος όταν σου δανείζει δεν το κάνει από την καλή του την καρδιά, ΑΛΛΑ γιατί κάτι θέλει από σένα.
  • ''Το Μάρτιο του 1922 τα δημοσιονομικά δεδομένα έφτασαν σε πλήρες αδιέξοδο, το οποίο αντιμετωπίστηκε με έναν απρόσμενο τρόπο. Λίγους μήνες πριν την κατάρρευση του Ελληνικού Μετώπου στη Μικρά Ασία, η Κυβέρνηση προέβει σε ένα πρωτότυπο εσωτερικό αναγκαστικό δάνειο, με διχοτόμηση του χαρτονομίσματος. Το αριστερό τμήμα εξακολουθούσε να κυκλοφορεί στο 50% της αναγραφόμενης αξίας, ενώ το δεξιό ανταλλάχθηκε με ομολογίες του Δημοσίου. Η επιχείρηση στέφθηκε από επιτυχία, το κράτος απέκτησε 1,2 δισεκατομμύρια δραχμές και το πείραμα επαναλήφθηκε το 1926.'' Συμπέρασμα: Η ιστορία έχει αποδείξει με τον πιο εμφανή τρόπο ότι μια ζωή η χώρα μας είχε σοβαρό πρόβλημα με τα οικονομικά μεγέθη της. Και ως γνωστόν η εύκολη λύση είναι ο λαός, ο απλός πολίτης. Τότε, αν είχες ένα χαρτονόμισμα των 100 δραχμών στο χέρι σου, σου είπε το κράτος: κράτα τις 50 και τα υπόλοιπα φέρ'τα σε μένα. Έτσι γίνεται και σήμερα. Παίρνεις μισθό 700 ευρώ και επειδή είναι υπερβολή να κάνεις τόσο πλούσια ζωή, σταμάτα να τα παίρνεις και άρχισε να συνηθίζεις στα 592 μιας και δεν μας βγαίνουν τα κρατικά έξοδα. 
  • ''Οι ραγδαίες αλλαγές τις οποίες προκάλεσαν στη χώρα οι συνέπειες του Μικρασιατικού πολέμου, ανέδειξαν την ανάγκη για σημαντικές επενδύσεις στις υποδομές της χώρας. (...) Τη λύση του ζητήματος ανέλαβε το 1925 η αμερικανική εταιρεία ΟΥΛΕΝ, με την κατασκευή του φράγματος και της τεχνητής λίμνης στο Μαραθώνα. Την ίδια περίπου εποχή η βρετανική εταιρεία ΠΑΟΥΕΡ  ανέλαβε την εγκατάσταση μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην πρωτεύουσα αλλά και τη δημιουργία σύγχρονου δικτύου αστικών συγκοινωνιών, βασισμένου σε ηλεκτροκίνητα τραμ και λεωφορεία. '' Συμπέρασμα: Ποτέ δεν κατάφερε η Ελλάδα να δημιουργήσει έργα υποδομών από μόνη της. Πάντα οι ιδιώτες και μάλιστα οι ξένοι ιδιώτες έβγαζαν το φίδι από την τρύπα. Άρα δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι όλη η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται για άλλη μια φορά ακόμα και σήμερα για να εξασφαλίσουμε λίγα εκατομμύρια προς ικανοποίηση των δανειστών μας. Η προδοσία είναι διαχρονική και κάνει μπαμ.

   Η ιστορία επαναλαβάνεται και δυστυχώς κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί. Μόνο αν πάρει κανείς παράδειγμα από το τί έχει περάσει αυτή η χώρα θα καταλάβει πόσο εύκολο είναι να φτάσει η Ελλάδα στη σημερινή της κατάσταση ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ. Δεν είναι περίεργο όμως, αφού οι μισοί από αυτούς που μας κυβερνούν δεν έκαναν ιστορία στα κολέγια που πήγαιναν, παρά μόνο οικονομικά της κακιάς ώρας.

 

Χαρακτηριστική γελοιογραφία της εποχής πριν το 1900, που εκφράζει την απογοήτευση από την πολιτική των δύο κυρίαρχων κομμάτων, του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη.

    8 σχόλια:

    1. Πλάκα πλάκα μισώ την ιστορία. Μίσω τον τρόπο που την διαδάσκουν. Θα μάθεις αυτό και θα έρθεις να το πεις στον κθηγητή μεθαύριο. Σου μαθαίνει τόσα πράγματα/επαναλαμβανόμενα κι όμως είναι σημαντικό να τα ξέρεις.(όταν "μεγαλώσεις" δίνεις σημασία) Όταν είσαι τετάρτη δημοτικού το μαθαίνεις παπαγαλία.
      Πι.Ες: Το πιο fail βιβλίο ιστορίας μέχρι τώρα είναι της 3ης γυμνασίου.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    2. Εγώ τη μισούσα λόγω βιβλίων και καθηγητών γιατί ποτέ μέχρι την τρίτη λυκείου δεν είχα τον τέλειο καθηγητή. Φέτος, που έκανα καλοκαιρινή προετοιμασία στο φροντ ομολογώ ότι με έχει κερδίσει λόγω θεματολογίας. Είναι ωστόσο η πρώτη φορά στη ζωή μου που μαθαίνω παπαγαλία. Θεωρώ όμως ότι μαθαίνω και το νόημα επειδή έχω ένα υποτυπώδες μυαλό.
      Απάντηση στο Πι.Ες: Το πιο fail βιβλίο ιστορίας μέχρι τώρα για μένα είναι της 2ας γυμνασίου. ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ τη βυζαντινή.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    3. κλαπ κλαπ κλαπ.(και ελαφρια υπόκλιση)
      εξαιρετικό κειμενο.

      Πι.Ες ακομα θυμαμαι αυτα τα κομματια.ο μαι γκοντ το στομαχι μου ετσι ξαφνικα δεθηκε κομπος

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    4. Ω! Πρώτη φορά στη ζωή του μπλογκ μου, μου υποκλίνεσαι ελαφρά ρε συ μαρούλι. Πόσο χαίρομαι!

      Απάντηση στο Πι.Ες: Μόλις ξεκινάω εγώ και η Σιλ να τα μαθαίνουμε...

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    5. Μακριά από μένα η ιστορία. Όχι γιατί θεωρώ ότι δεν πρέπει να ξέρουμε ιστορία(το αντίθετο μάλιστα). Πρώτα απ' όλα είμαι της θετικής και της μη απωστήθησης(κυριολεκτικά παπαγαλίας). Θεωρώ ότι ακόμα και σε θεωρητικά μαθήματα πρέπει να εισαχθεί η σκέψη.

      Να για παράδειγμα στην Ιστορία. 20 θα πάρει αυτός που έμαθε μέχρι και την τελευταία τελεία στα περιεχόμενα του βιβλίου, άσχετα που μετά από ένα μήνα δεν θα θυμάται τίποτα γιατί τα έμαθε αναγκαστικά και για τρεις ώρες(αυτές της εξέτασης στις πανελλαδικές) παρά κάποιος που τα έχει περάσει στο μυαλό του τα βασικά(και τα πραγματικά χρήσιμα) και θα τα θυμάται μετά από πολλά χρόνια. Γιατί κακά τα ψέματα. Η ιστορία για εμάς τους απλούς(εννοώ όχι για ερευνητές και καθηγητές) είναι να μάθουμε από πού προερχόμαστε και να χρησιμοποιούμε για το σήμερα στοιχεία του παρελθόντος. Προσωπικά χέστηκα για το ποια συγκεκριμένη μέρα υπεγράφη η τάδε συνθήκη παρά το τι περιγράφει πάνω κάτω αυτή η συνθήκη.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    6. Συμφωνώ μαζί σου για τη σκέψη που είναι απαραίτητη για να πεις ότι έχεις μάθει πραγματικά κάτι. Δυστυχώς όμως, πρέπει τουλάχιστον για την γ'λυκείου να συμβιβαστείς με την ιδέα της παπαγαλίας αν θες να πετύχεις κάτι. ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟ ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΑΠΕΦΕΥΓΕ ΤΗΝ ΠΑΠΑΓΑΛΙΑ ΟΠΩΣ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΤΟ ΛΙΒΑΝΙ.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    8. Εγώ μέχρι τώρα δεν το έχω βαρεθεί και δεν το θεωρώ κακογραμμενο... Ποστεύω ότι όσο πιο κουλ το πάρεις στην αρχή, τόσο καλύτερα θα εξελιχθεί.

      ΑπάντησηΔιαγραφή