Τον τελευταίο καιρό έχω συμπεράνει κάτι, το οποίο λίγο πολύ το έχω πει σε μερικούς φίλους και γνωστούς. ΟΛΟ αυτό το μπάχαλο στο οποίο ζω και καταναλώνω μέρος από τη ζωή μου, σαφέστατα ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ. Μισό να στο εξηγήσω. Αρχικά, ως 17χρονος πρέπει να συνηθίσω να ζω με τα βάσανα 30άρη καθώς σκέφτομαι ότι σε ένα χρόνο ενηλικιώνομαι και θα πρέπει κάπως και εγώ να δρομολογήσω τη ζωή μου. Επιπλέον, ποτέ έως τώρα δεν μου ζητήθηκε η γνώμη μου μέσω ψήφου σε εκλογές ή σε κάποια άλλη δημοκρατική διαδικασία. Συνεπώς δεν φταίω για την κρίση τους, για το ότι πρέπει πριν βγω να σκεφτώ πόσα λεφτά θα ζητήσω από τους γονείς μου για να μην τους επιβαρύνω, για το ότι δεν έχουν όλοι οι φίλοι μου λεφτά να πηγαίνουμε από δω και από κει όπως συνηθίζεται.
Επεκτείνοντας λίγο αυτό το συλλογισμό, λέω απερίφραστα ότι η πλειονότητα των όσων καταστάσεων απαράμιλλου κάλλους με προσβάλει ως άτομο. Μπορεί να ακούγεται βαρύ αλλά σκέψου το εξής. Ζούμε σε μια χώρα δημοκρατούμενη, στην οποία με πρόσχημα ότι το μπουρδέλο η Κυβέρνηση είναι εκλεγμένη από το λαό, λαμβάνονται μακράν οι πιο βάρβαρες, ανερμάτιστες, αντιλαϊκές, προκλητικές πολιτικές αποφάσεις των τελευταίων δεκαετιών. Άτομα υποτίθεται καταρτισμένα με πλήθος πτυχίων οικονομικών, νομικής και άλλων σχολών εισηγούνται και αποδέχονται προτάσεις για τον πολιτικό σχεδιασμό της χώρας που δεν θα το έκαναν ούτε απόφοιτοι λυκείου ή γυμνασίου. Πληρώνουμε δηλαδή άτομα ανεύθυνα, επικίνδυνα για το εθνικό συμφέρον που αδιαφορούν παντελώς για τη γνώμη του ίδιου του λαού και ζουν παρασιτικά εις βάρος εκατομμυρίων άλλων σε ένα συννεφάκι μαλακίας αισιοδοξίας, χαράς και υποσχεσιολογίας.
Όχι ρε φίλε, δεν γουστάρω να βλέπω έναν ανεπαρκή Πρωθυπουργό να βγαίνει και να μου λέει ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος στον αγώνα για να με σώσει. Αρχικά δεν του ζήτησα να με σώσει έτσι αλλά ούτε καν να με σώσει. Όταν τον ψήφιζαν οι απανταχού ανεγκέφαλοι Ελληνες θεωρούσαν πως όλα βαίνουν καλώς και θα έρθει να μας αναβαθμίσει με τα λεφτά που είχε βρει, τα οποία μετά εξαφανίστηκαν. ΆΣΕ που φοράει αυτή τη σπαστική μάσκα του αθώου-ηλίθιου-καλούλη-άμοιρου ανθρώπου που όλοι φταίνε εκτός από αυτόν για την κρίση που ζούμε. Και ναι, ΧΕΣΤΗΚΑ για τον αγώνα που δίνει η Κυβέρνηση των ηλιθίων, γιατί αντί να παλεύει να βγει από τα σκατά, βάζει και αυτή καινούρια καθημερινά. ΑΡΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙ.
Και πώς να υπολογίζει κανείς το πολιτικό κόστος αφού δεν πρόκειται να ξαναεκλεγεί ποτέ; Ο Γιώργος και οι λοιποί τιποτένιοι βασανιστές μας δεν θα δουν κάλπη ούτε όταν πεθάνει ο Μητσοτάκης, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα αλλάξουμε μυαλό. Και πρέπει να αλλάξουμε γιατί καθημερινά μας βιάζουν σε όλα τα επίπεδα, πνευματικά, ηθικά, οικονομικά, πολιτιστικά. Προσβάλλουν το περί δικαίου αίσθημα, μας βλέπουν μόνο ως αριθμούς σε μελέτες για είσπραξη νέων εσόδων και δεν παράγουν ΚΑΝΕΝΑ έργο. Δεν λυπάμαι κανέναν που δεν λυπάται εμένα. Η ζωή μας σε όλα τα επίπεδα υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα, οι νέοι όπως εγώ δεν έχουν να ελπίζουν σε τίποτα εκτός από τον εαυτό τους και το σύμπαν γύρω μας παρακμάζει με απόλυτη επιτυχία.
Οκ, πάλι θα μου πεις τα έχουμε διαπιστώσει όλα αυτά. ΈΠΡΕΠΕ όμως να τα πω να ξεθυμάνω. Σίγουρα όμως το παιχνίδι παίζεται μετά από δω. Η αντίδραση εκ μέρους μας μόνο συλλογική και ώριμη μπορεί να είναι. ΌΧΙ αναρχικές κορώνες σωτηρίας, ΟΧΙ αριστερές προϊστορικές αντιλήψεις, ΟΧΙ άλλες σοσιαλιστικές μπούρδες, ΟΧΙ άλλες ακροδεξιές ανοησίες, ΟΧΙ άλλες δεξιές απόψεις. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που εκφράζονται σήμερα. Η λύση για μένα είναι το Κοινοβούλιο για το οποίο αποφασίζει ο λαός με εκπροσώπους πραγματικά υπεύθυνους και σοβαρούς. Βέβαια σε συνδυασμό με αμείληκτη κριτική σε τακτά διαστήματα από το λαό, όχι από τον καναπέ και χαλαρά, ούτε από το Mega (που παρεμπιπτόντως δείχνει ότι αποπασοκίζεται) και γενικά από κανέναν εκπρόσωπο του λαού. Οι ''αγανακτισμένοι'' σε όλες τις πλατείες της χώρας δείχνουν ότι αν θες, μπορείς να κάνεις τη διαφορά με οργάνωση, σοβαρότητα και έλλειψη βίας. Το μέλλον προμηνύεται αβέβαιο, αλλά σημασία έχει ο αγώνας για την αντιστροφή της κατάστασης και όχι το αποτέλεσμα...
