Το τρόλεϋ

   Ναι, στο μακρόστενο αυτό όχημα με τις 4 ρόδες και τις 2 κεραίες αναφέρομαι. Αυτό που μας βασανίζει μέχρι να περάσει από τη ρημάδα τη στάση που το περιμένουμε χειμώνα, καλοκαίρι, με κρύο, με βροχή... Αυτό που συνηθίζει να πηγαίνει παρέα με ένα άλλο ίδιο μπρος πίσω και σε κάνει να σιχτιρίζεις την ώρα που είπες να το περιμένεις επειδή δεν μπορεί να κυκλοφορεί μοναχό του. Αυτό που άμα θυμάται τηρεί τη συχνότητα των δρομολογίων του (όπου συχνότητα βλέπε μισάωρο). Αυτό που σου δίνει την αίσθηση του πως μπορεί να αισθάνονται 10 σαρδέλες μέσα σε μία κονσέρβα, αφού συχνά κάθεσαι με τους άλλους συνταξιδιώτες σαν και αυτές. Αυτό που το καθαρίζουν κάθε Πάσχα και Χριστουγεννα σε εποχές προ κρίσης και για το λόγο αυτό τα καθίσματα έχουν αποκτήσει αυτό το φυσικό μπιχλέ από μωβ που κανονικά είναι. Αυτό που κανονικά χωράει 75 άτομα αλλά αν δεν μπει και ο τελευταίος ταλαιπωρημένος επιβάτης περιμένει υπομονετικά. Αυτό που μπροστά σε κάθε πόρτα έχει ένα τετράγωνο κουτάκι που βάζεις ένα χαρτάκι σαν καλό κορόιδο, η τιμή του οποίου έχει αυξηθεί από 0,45 ευρώ το 2004 σε 1,20 ευρώ σημέρα. 

   Πάλι ναι, για το εισιτήριο μιλάω. Αυτό το είδος πολυτελείας πλέον, που μερικοί ανεγκέφαλοι (βλέπε Ρέππας, Υπουργός Μεταφορών) θεωρούν αυτονόητο ότι και 5 ευρώ να πάει θα το πληρώνουμε επειδή ΤΟΣΟ τους κόβει. Διότι είναι τόσο δύσκολο (μαθηματικά πρώτης δημοτικού) να αντιληφθούν ότι όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά και εσύ αυξάνεις τις τιμες, απλούστατα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. Είναι βέβαια λογικό, αφού κανείς από τους υπουργούς δεν έχει δουλέψε ποτέ στη ζωή του και δεν ξέρει τι είναι για έναν συνταξιούχο των 400 ευρώ τα 0,60 την ημέρα. Και επειδή ως γνωστόν το κράτος είναι ψιλοανίκανο, θα αναθέσει και τον έλεγχο της εισιτηριοδιαφυγής σε ιδιώτες (μη μείνει τίποτα κρατικό, ΌΧΙ).

   Δεν ξέρω αν θέλω να πληρώνω πια, ανανέωσα την μηνιαία μου κάρτα όμως για λόγους που δεν ξέρω. Αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση όμως, δεν ξέρω πού θα οδηγηθεί το κίνημα των τζαμπατζήδων... (Όπως λέει και ο αγαπητός κος Ρέππας.) 

Υ.Γ. Έγραψα για το τρόλεϋ επειδή είναι αυτό που με καίει καθημερινά, ισχύουν όμως όλα αυτά και για τα υπόλοιπα μέσα. (Εξαιρείται το μετρό, ακόμα τουλάχιστον...)