Συνεχής μάχη

(και δεν ξέρω τι να πρωτογράψω)

Αξίζει άραγε να μάχεσαι για κάτι που μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί; Πότε πρέπει να κάνεις πίσω και να πεις ''ως εδώ''; Και πώς το καταλαβαίνεις; Όταν πάψει το όνειρο να υπάρχει; Είναι σίγουρα δύσκολο να πεις πως δεν τα κατάφερες όταν θες κάτι τόσο πολύ... (ή τουλάχιστον νομίζεις ότι το θέλεις) Το να σκέφτεσαι θετικά δεν είναι πάντα εύκολο, όταν δέχεσαι αόρατα βέλη από παντού χωρίς να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Αν καταλάβεις έγκαιρα ότι δεν αξίζει ίσως στενοχωρηθείς λιγότερο, σε κάθε περίπτωση όμως ο αγώνας αυτός σε αφήνει με πολλά η λίγα τραύματα. Ειδικά το θάρρος της γνώμης σου είναι κάτι που δεν βοηθά απαραίτητα, γιατί σκέφτεσαι μήπως ''δεν πρέπει'' και φας τα μούτρα σου. Ό,τι και να σου λένε οι άλλοι δεν αποτελεί λύση αλλά μία ακόμα σκέψη στο μυαλό σου... Και αν όντως τα φας, τι κερδίζεις; Στην αρχή δεν νιώθεις και όταν το συνειδητοποιήσεις νιώθεις αμήχανα και αναρωτιέσαι ''τι έκανα λάθος;''. Και τις ώρες που κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει σκέφτεσαι: ΄΄Πώς είναι τελικά η αγάπη;''