Τι μαθαίνει κανείς από την Ιστορία Κατ. της Γ' Λυκείου (μέρος 1ο)

(Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω όσους εδώ και 6 μήνες με διαβάζουν και έχω ξεπεράσει μαζί τους τις 4.900 προβολές σελίδας.) 

   Φτάνοντας αισίως στα μέσα του καλοκαιριού και έχοντας νιώσει στο πετσί μου την καλοκαιρινή προετοιμασία της γ'λυκείου σκέφτηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον να αρχίσω να καταγράφω κάποια πρώτα συμπεράσματα από όσα πρέπει αναγκαστικά να μάθεις αν θες να γράψεις καλά στις Πανελλήνιες. Εδώ θέλω να τονίσω ότι ειδικά η Ιστορία Κατεύθυνσης είναι μακράν από τα πιο ενδιαφέροντα μαθήματα που έχω κάνει ποτέ, τουλάχιστον με τα έως τώρα δεδομένα. Αν προσέξεις καλά τα όσα διδάσκεσαι καταλαβαίνεις ότι αυτό που λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ισχύει απόλυτα. (Αυτά που γράφω με bold είναι αποσπάσματα ακέραια από το βιβλίο.)

• ''Με τη βιομηχανική επανάσταση, η κυριαρχία του αγροτικού χώρου άρχισε προοδευτικά να υποχωρεί σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, οι οποίες συνοπτικά ονομάστηκαν 'δυτικός κόσμος'. Η Ευρώπη βρισκόταν ήδη ανάμεσα σε αυτές, ενώ η Ελλάδα βάδιζε με ρυθμούς αργούς, 'μεσογειακούς' προς την ίδια κατεύθυνση.'' Συμπέρασμα: Τις περισσότερες φορές η Ελλάδα δεν συμβάδιζε και δεν συμβαδίζει με τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης και όχι μόνο. Επομένως όλα αυτα που απαιτούν να κάνουμε είναι σαφές ότι δεν είναι πάντα εφικτά.
• ''Στα μεγάλα δημόσια έργα της περιόδου του 19ου αιώνα, σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού προερχόταν από το εξωτερικό ή ήταν πρόσκαιρης, βραχύχρονης απασχόλησης.'' Συμπέρασμα: Δεν είναι σημερινό το θέαμα του να βλέπεις σε ένα δρόμο να σκάβουν 10 πακιστανοί και κανένας έλληνας. Οπότε μην διαμαρτύρεσαι και προσπάθησε να ανακαλύψεις γιατί ενώ πλέον διαθέτουν τεχνογνωσία οι Έλληνες διαιωνίζεται ακόμα αυτή η κατάσταση. 
• ''Όταν με την επέμβαση των Συμμάχων, ενοποιήθηκε το 1917 η χώρα υπό τον Βενιζέλο, στάθηκε αδύνατο να αναλάβει, χωρίς εξωτερική αρωγή, το κόστος της συμμετοχής στον πόλεμο. Οι Σύμμαχοι προχώρησαν τότε σ' έναν ιδιόμορφο δανεισμό της χώρας, που θα είχε οδυνηρές συνέπειες στο μέλλον. Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ ενέκριναν κατ' αρχήν μεγάλα δάνεια προς την Ελλάδα: 12 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας, 300 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα και 50 εκατομμύρια δολλάρια ΗΠΑ.'' Συμπέρασμα: Σου θυμίζει κάτι; Πριν από 94 χρόνια συνέβη αυτό που συμβαίνει και σήμερα. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να δανειστεί υπέρογκα ποσά για να ανταπεξέλθει με ανταλλάγματα βέβαια. Να αναφέρω για όποιον δεν το ξέρει ότι μόλις επανήλθε στην εξουσία ο Βασιλιάς που ήταν ανεπιθύμητος στους Συμμάχους, οι Σύμμαχοι ζήτησαν πίσω τα λεφτά τους. Άρα κανείς ξένος όταν σου δανείζει δεν το κάνει από την καλή του την καρδιά, ΑΛΛΑ γιατί κάτι θέλει από σένα.
• ''Το Μάρτιο του 1922 τα δημοσιονομικά δεδομένα έφτασαν σε πλήρες αδιέξοδο, το οποίο αντιμετωπίστηκε με έναν απρόσμενο τρόπο. Λίγους μήνες πριν την κατάρρευση του Ελληνικού Μετώπου στη Μικρά Ασία, η Κυβέρνηση προέβει σε ένα πρωτότυπο εσωτερικό αναγκαστικό δάνειο, με διχοτόμηση του χαρτονομίσματος. Το αριστερό τμήμα εξακολουθούσε να κυκλοφορεί στο 50% της αναγραφόμενης αξίας, ενώ το δεξιό ανταλλάχθηκε με ομολογίες του Δημοσίου. Η επιχείρηση στέφθηκε από επιτυχία, το κράτος απέκτησε 1,2 δισεκατομμύρια δραχμές και το πείραμα επαναλήφθηκε το 1926.'' Συμπέρασμα: Η ιστορία έχει αποδείξει με τον πιο εμφανή τρόπο ότι μια ζωή η χώρα μας είχε σοβαρό πρόβλημα με τα οικονομικά μεγέθη της. Και ως γνωστόν η εύκολη λύση είναι ο λαός, ο απλός πολίτης. Τότε, αν είχες ένα χαρτονόμισμα των 100 δραχμών στο χέρι σου, σου είπε το κράτος: κράτα τις 50 και τα υπόλοιπα φέρ'τα σε μένα. Έτσι γίνεται και σήμερα. Παίρνεις μισθό 700 ευρώ και επειδή είναι υπερβολή να κάνεις τόσο πλούσια ζωή, σταμάτα να τα παίρνεις και άρχισε να συνηθίζεις στα 592 μιας και δεν μας βγαίνουν τα κρατικά έξοδα. 
• ''Οι ραγδαίες αλλαγές τις οποίες προκάλεσαν στη χώρα οι συνέπειες του Μικρασιατικού πολέμου, ανέδειξαν την ανάγκη για σημαντικές επενδύσεις στις υποδομές της χώρας. (...) Τη λύση του ζητήματος ανέλαβε το 1925 η αμερικανική εταιρεία ΟΥΛΕΝ, με την κατασκευή του φράγματος και της τεχνητής λίμνης στο Μαραθώνα. Την ίδια περίπου εποχή η βρετανική εταιρεία ΠΑΟΥΕΡ  ανέλαβε την εγκατάσταση μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην πρωτεύουσα αλλά και τη δημιουργία σύγχρονου δικτύου αστικών συγκοινωνιών, βασισμένου σε ηλεκτροκίνητα τραμ και λεωφορεία. '' Συμπέρασμα: Ποτέ δεν κατάφερε η Ελλάδα να δημιουργήσει έργα υποδομών από μόνη της. Πάντα οι ιδιώτες και μάλιστα οι ξένοι ιδιώτες έβγαζαν το φίδι από την τρύπα. Άρα δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι όλη η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται για άλλη μια φορά ακόμα και σήμερα για να εξασφαλίσουμε λίγα εκατομμύρια προς ικανοποίηση των δανειστών μας. Η προδοσία είναι διαχρονική και κάνει μπαμ.

   Η ιστορία επαναλαβάνεται και δυστυχώς κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί. Μόνο αν πάρει κανείς παράδειγμα από το τί έχει περάσει αυτή η χώρα θα καταλάβει πόσο εύκολο είναι να φτάσει η Ελλάδα στη σημερινή της κατάσταση ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ. Δεν είναι περίεργο όμως, αφού οι μισοί από αυτούς που μας κυβερνούν δεν έκαναν ιστορία στα κολέγια που πήγαιναν, παρά μόνο οικονομικά της κακιάς ώρας.

 

Χαρακτηριστική γελοιογραφία της εποχής πριν το 1900, που εκφράζει την απογοήτευση από την πολιτική των δύο κυρίαρχων κομμάτων, του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη.

Χάος

(Αρχικά, καλό μήνα σε όλους. Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες από τότε που έγραψα τελευταία φορά. Αλλά με τόσα που συμβαίνουν αλήθεια δεν ήξερα τι θέλω να γράψω...)

   Είναι αλήθεια ότι για αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες βδομάδες έχουν λεχθεί και γραφτεί πάρα πολλά. Δεν πιστεύω όμως παρ' όλα αυτά ότι εύκολα μπορεί να αποτυπωθεί αυτό που ζούμε. Κατ' αρχήν λυπάμαι για ένα πράγμα. Στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται εύκολα έννοιες βαριές για την ικανοποίηση του θεαθήναι, κατ' ευφημισμόν. Μία από αυτές είναι η λέξη δημοκρατία. Μερικοί θρασύδειλοι, υποτιθέμενοι υπερασπιστές της χώρας σφετερίζονται και διαστρεβλώνουν μία ιδέα, ένα πολίτευμα που δεν θα μπορέσουν ποτέ να διανοηθούν ποτέ πώς λειτουργεί με το λειψό μυαλό τους. Άτομα που λειτουργούν αυτιστικά, υποκριτικά και χωρίς να αναλογίζονται το λόγο για τον οποίο ο λαός τους έχει εκλέξει σε αυτά τα αξιώματα που κατέχουν δεν θα έπρεπε καν να αναφέρονται στη δημοκρατία που οι ίδιοι καταλύουν καθημερινά με τις πράξεις τους. 

   Τώρα θα μου πεις, εκεί φαίνεται ότι δεν έχουμε δημοκρατία; Όχι μόνο. Το γεγονός ότι η ίδια η κρατική εξουσία μπορεί χωρίς να λογοδοτεί να αποφασίζει κατά τα δικά της πιστεύω και να παραμένει ατιμώρητη, πιστή στο καθήκον της διάλυσης των πάντων τα λέει όλα. Υποκείμενα μηδενικού πνευματικού υποβαθρου προσπαθούν καθημερινά και αδιάκοπα να καταστρατηγήσουν κάθε δικαίωμα του έλληνα πολίτη που πηγάζει από τις διεκδικήσεις δεκαετιών σαν να είναι το αποτσίγαρο που πετάνε με ευκολία στον, στρωμένο με κόκκινα χαλιά και πολυτέλειες, κόσμο που ζούνε. Συνειδητά ακολουθούν μια δική τους πολιτική πορεία, διανθισμένη με σκάνδαλα, μαύρο χρήμα, προκλητική για το κοινό αίσθημα ζωή και πλήθος παρανομιών κάθε είδους. 

   Πώς μπορείς εύκολα να σεβαστείς αυτά τα ανθρωπίδια; Όταν σε τακτική βάση βομβαρδίζεσαι από τα χημικά τους, τα νομοσχέδιά τους, τους φόρους τους. Όταν εν γνώσει τους εξαθλιώνουν ανθρώπους αναγκάζοντάς τους να ζουν με 592 ευρώ. Όταν απροκάλυπτα δέρνουν, ποδοπατούν και χτυπούν με μανία άτομα που διαδηλώνουν ειρηνικά και θα μπορούσαν να είναι η μάνα τους και ο πατέρας τους. Αν όμως ζεις στη γυάλινη βίλα σου, μακριά από τον απλό άνθρωπο και περνάς τους δρόμους γύρω από τη Βουλή χωρίς να ντρέπεσαι για τη βροχή της μούτζας που δέχεσαι, τότε τα λόγια είναι περιττά. 

   Ήταν γνωστό από παλιά στους μεγαλύτερους αλλά πλέον είναι φανερό στον καθένα. Προκειμένου να διατηρήσουν την πολυπόθητη καρέκλα τους, που με άπειρα ρουσφέτια και πολύ φίλημα κατουρημένης ποδιάς για λίγα ψηφαλάκια πήραν οι περισσότεροι (όχι όλοι), δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν παρακρατικούς, γνωστούς στους ανάλογους κύκλους προκειμένου να σε συνθλίψουν υπόγεια και άκρως εξευτελιστικά. Όσοι εδώ και δύο μέρες λεηλατούν το κάθε τι μπροστά τους δεν είναι στην πλειονότητά τους άλλο παρά πληρωμένοι ανεγκέφαλοι. Πληρωμένοι αδρά για να προκαλούν πανικό, να συναλλάσσονται με την ίδια την αστυνομία και να καταστρέφουν ζωές αθώων είτε σε οικονομικό είτε σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο. Και το αποτέλεσμα; Ψυχικά διαταραγμένοι από τις πέτρες που τρώνε στο κεφάλι και τον ψυχολογικό πόλεμο που δέχονται αστυνομικοί κάνουν περιέργως απαράδεκτα τη δουλειά τους. Καρκινογόνα χημικά χρησιμοποιούνται αλόγιστα, χειροβομβίδες κρότου λάμψης ανάλογες με βόμβες σε σύρραξη και γκλοπ που έχουν γίνει προέκταση αρωστημένων χεριών συνθέτουν ένα αδικαιολόγητο τρόπο επιβολής της τάξης.

   Όμως, θεωρώ ότι ο ελληνικός λαός μηδενός εξαιρουμένου συνήθιζε να βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος. Αρκούμενοι πολλοί σε λίγα περισσότερα λεφτά ή μια μόνιμη θέση εργασίας στο δημόσιο συναλλασσόταν με επίδοξους πολιτικούς και τους έδιναν το δικαίωμα να τους θεωρούν υποχείριά τους. Συμμέτοχοι λοιπόν στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος αλλά όχι ίσες οι ευθύνες όπως προσπαθεί ο Πάγκαλος να μας πείσει προκειμένου να σώσει το υπέρβαρο τομάρι του. Αγνοώντας την πραγματικότητα, ότι δηλαδή δεν μπορείς να ζεις με τρόπο που αντιβαίνει στις οικονομικές σου δυνατότητες, έφτασε ο καθένας μας σε αυτό το σημείο ντροπής.

   Γιατί για μένα είναι ντροπή να φτάνεις στο σημείο να είσαι εξαρτώμενος άμεσα από τα λεφτά που μπορεί-ίσως-πρόκειται να σου δώσουν για να λειτουργήσεις ως χώρα. Ντροπή να δέχεσαι να δανείζεσαι για δεκαετίες με ληστρικά επιτόκια. Ντροπή να αγοράζεις υποβρύχια που γέρνουν, αεροπλάνα υπερσύγχρονα που δεν ξέρεις να χρησιμοποιείς και άλλα μόνο  και μόνο για να ικανοποιείς τα κερδοσκοπικά παιχνίδια άλλων. Ντροπή να δίνεις τη συγκατάθεσή σου σε νομοσχέδια όπως το μεσοπρόθεσμο. Ντροπή να κατηγορείς τους δανειστές για την αυταρχική τους συμπεριφορά και όχι τους βιαστές σου που σε παραδίδουν σε αυτούς. Ντροπή να κάνεις πλιάτσικο στο μαγαζί κάποιου που μόλις έσπασες τη βιτρίνα του για να εκτονώσεις τα ζωώδη ενστικτά σου. 

   Δεν ξέρω τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον και πώς μπορώ να ελπίζω. Μέσα σε λίγες στιγμές έχει υποθηκευτεί το μέλλον μου. Οκ, ακούγεται απαισιόδοξο αλλά σε τι ακριβώς θέλω και μπορώ να ελπίζω; Στο ότι θα περάσω σε μια σχολή που αν δεν με οδηγήσει στην ανεργία θα είμαι τυχερός; Στο ότι μπορεί για τη φωτογραφική μηχανή που θα κρατάω στο χέρι θα βρεθεί κάποιος να με σκοτώσει; Στο ότι οι γονείς μου είναι απλές φορολογικές αγελάδες έτοιμες για άρμεγμα σε κάθε πρόσταγμα του εκάστοτε ανεγκέφαλου Υπουργού Οικονομικών; Ή μήπως στο ότι ακόμα και το μοναδικό όπλο μου πλέον που είναι η διαδήλωση, καταστρατηγείται από τον όποιο κάφρο, ΜΑΤατζή, αναρχικό ή όποιον άλλο;

   Έλεγα και διατυμπάνιζα ότι δεν θέλω να τους κάνω τη χάρη και να εγκαταλείψω τη χώρα μου, μη μπορώντας να της προσφέρω το παραμικρό. Θα προσπαθήσω να το κάνω αλλά δεν υπόσχομαι. 

ΝΑ ΤΗ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ.